แค่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่สร้างรอยยิ้มให้กับเด็กและชาวบ้านที่ถูกน้ำท่วมหนักในรอบหลายปี วันนี้ได้เห็นรอยยิ้มของชาวบ้านบางคนถึงกับร้องให้ดีใจที่หมู่บ้านเขาการจัดงานวันเด็ก การไปของผมในวันนั้นขับรถจากนครศรีธรรมราชไปคนเดียวเพื่อไปจัดงานให้กับเด็กๆโดยมีผู้สนับสนุนเงินหลายๆเมื่อผมเอ่ยขอเขาก็ให้ทันที เมื่อผมถึงหมู่บ้านสะโต ที่โดนน้ำท่วมมิดหลังคา มีชาวบ้านนั่งหน้าบ้านต่างคนต่างส่งยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มที่จริงใจและดีใจในการมาเยี่ยมของผม ชาวบ้านหลายๆคนขอให้ผมไปนอนบ้านเขา ไปกินข้าวบ้านเขา รับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่ชาวบ้านมอบให้ถึงแม้ผมไม่รู้จักใครเลย มีน้องๆเด็กๆวัยรุ่นคอยดูแลไม่ห่าง ช่วยทุกอย่างแบบเต็มใจ คอยไถ่คอยถามว่า บังมีอะไรไห้หนูช่วยไหม พวกเราต่างอดหลับอดนอนกันเพื่อจัดเตรียมงาน ผู้ใหญ่บ้าน ผู้ช่วย อส ต่างช่วยกันอยู่ด้วยกันอดหลับอดนอนไปด้วยกัน มันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นมากอย่างบอกไม่ถูก เพราะพวกเราไม่เคยรู้จักกันหรือสนิทกัน มันเป็นอะไรที่ประทับใจ เมื่อถึงเวลาเริ่มงาน ตกใจเป็นอย่างมากไม่คิดว่าชาวบ้านจะพากันมาเยอะลงทะเบียนเกือบ500 คน แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยที ชาวบ้านผู้ปกครองที่มาต่างพากับมาขอบคุณผมในการจัดงานครั้งนี้ เล่าคงเขียนไม่หมดกับมิตรภาพที่ได้รับกลับคืนมาและรอยยิ้มของเด็กๆที่ บ้านสะโต ที่ขาดไม่ได้เลยต้องขอบคุณแบปอ และครอบครัวแบปอทุกคนที่ต้อนรับดูแลเป็นอย่างดี ขอบคุณผู้ใหญ่บ้านม6 ม5 ขอบคุณผู้ช่วยกำนันบันนังสตา ขอบคุณ เด็กๆทีมงานสานสันติ ขอบคุณชาวบ้านทุกๆคน ขอบคุณอัลเลาะที่ประสงค์ให้พวกเราได้พบกัน ม.5 สะโต รามัน ยะลา